RPGamerz

Ziemia
Ameryka Północna
Stany Zjednoczone
Chicago

3.02.2015r. 12:50
Po ulicach Chicago jak w każdy dzień roku życie płynie swoim tempem. Niestrudzeni zakupowicze przemierzają kolejne przecznice w poszukiwaniu coraz lepszych okazji. Pracownicy biur na krótkiej przerwie szybko biegną do pobliskich kawiarenek po kawę. Bezdomni wciąż siedzą w tym samym miejscu co zawsze, z tak samo wyciągniętą dłonią. Samochody przemykają jeden za drugim po zatłoczonych jezdniach. Zgiełk, hałas, motłoch. Jednocześnie jest w tym jakaś monotonia. Cały czas te same przejeżdżające automobile, ten sam zapach spalanej benzyny, taki sam smak pączków z ulubionej piekarni.

3.02.2015r. 13:00
Na ogromnych bilbordach usytuowanych na zjazdach najbardziej ruchliwych dróg pojawia się ta sama twarz. Prezydent. Oczy większości ludzi powoli zwracają się na jego oblicze. Niektórzy nawet nie bałaganią sobie tym głowy, nie poświęcając ani szczypty uwagi przemykają między zatrzymującymi się przechodniami. Rodacy - głos, dumny, basowy, a jednocześnie taki radosny, rozbrzmiał z ogromnych głośników skrytych przed wzrokiem gapiów. Dzisiaj nasz kraj nawiedziła niezidentyfikowana epidemia - bez owijania w bawełnę oznajmia starszy i cały posiwiały staruszek na bilbordzie. Tak jakby cała magia jego głosu nagle uleciała wraz z słowami, które wypowiedział. Całe miasto stanowe Chicago wraz z pięćdziesięcio-kilometrowym obszarem buforowym zostaje poddane kwarantannie. W ciągu tych kilku sekund, które zajął stojącym prezydent na ulicy zrobił się szum. Każdy zaczyna szybko rozchodzić się w swoją stronę. Po chwili ludzie zaczynają uciekać i krzyczeć. Przez piski można było usłyszeć ostatnie słowa bijące z głośników:
- Utrzymajcie spokój i powróćcie do domów, ogłaszam Godzinę 0
Transmisja została zapętlona i odtwarza się do teraz.

5.02.2015r 13:00
Ulice opustoszały. Auta stojące na środku domu zostały porzucone nie wiadomo dlaczego. Istny raj dla złodziei. Ale ich też tu nie ma. Nikogo. Nie słychać nic. Tylko rzędy domów. Stojące nie z wyboru, ale z woli zdegenerowanego społeczeństwa. Od opustoszałych pomników cywilizacji wiatr odbija się tworząc symfonie, pozostawiając pole do popisów dla wyobraźni. Gdzieniegdzie krzątają się postacie podobne do ludzkich, ale tylko z kształtów. Mózgi przeżarte przez nieznaną infekcję kierują te stworzenia ku jednej gruntownej potrzebie. Pożywienie. To jest właśnie BrainDead.